• Ζούμε, αναπνέουμε, ξοδεύουμε τα λεπτά της ζωής μας άλλοτε άσκοπα και άλλοτε με κάποιο σκοπό, σημαντικό ή ασήμαντο, σε οικείους χώρους που αποτελούν ένα κομμάτι της ζωής μας, ένα κομμάτι της προσωπικότητας μας, οικείους χώρους που νομίζουμε πως τους γνωρίζουμε όμως τελικά αποτελούν άγνωστους για εμάς χώρους που κρύβουν μυστικά, κρύβουν άλλους πιο μικρούς χώρους εξίσου σημαντικούς. Για να ανακαλύψει κανείς τα μυστικά του δικού του χώρου θα πρέπει να κοιτάξει τον οικείο προς αυτόν χώρο με μια πιο εκτεταμένη ματιά, πρέπει να εξερευνήσει το κάθε κομμάτι του χώρου και τότε θα παρατηρήσει ότι ο χώρος που θεωρούσε μέχρι τότε σαν ορισμένο και συγκεκριμένο ουσιαστικά είναι αόριστος και απέραντος, είναι ένας χώρος που δεν μπορεί να θεωρηθεί γνωστός, ένας χώρος που δεν μπορεί να οριστεί καθώς προκύπτουν νέα δεδομένα για το χώρο και τις ιδιότητες του. Είναι ένας χώρος με αλλιώτικη μαγεία, ένας χώρος που μαγνητίζει κάθε μορφή ζωής στα δομικά του στοιχεία, σε κάθε τι που τον συνθέτει δημιουργώντας στον καθένα μια πρωτόγνωρη έλξη, μια επιθυμία να τον κατακτήσει, να τον νιώσει, να γίνει μέρος του. Αφορμή για αυτή μας την παρατήρηση στάθηκε η ανάθεση εργασίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (στο μάθημα Εικαστικών Τεχνών 2) με θέμα «Εργασίες σε αόριστα τοπία της πόλης». Η εργασία ολοκληρώθηκε μέσω ενός Workshop διάρκειας τεσσάρων ημερών και στόχο είχε την ανακάλυψη προσωπικών τρόπων «σκέψης μέσω της μορφής», την ανάπτυξη δεξιοτήτων και την «απομυθοποίηση» της δημιουργικής διαδικασίας. Έτσι επιλέγοντας ένα χώρο διερεύνησης (ουσιαστικά ένα οικείο χώρο που μπορεί ο κάθε κάτοικος της πόλης να τον περπατήσει) προσπαθήσαμε, με έμφαση στον πειραματισμό και χρησιμοποιώντας σαν κύριο μέσο διερεύνησης το σώμα μας, να δείξουμε ότι ένας χώρος που μπορεί αρχικά να θεωρηθεί ως ορισμένος ουσιαστικά είναι αόριστος. Ο χώρος που επιλέξαμε ήταν η γερανογέφυρα στην περιοχή «νέο λιμάνι». Για να αποδείξουμε ότι ο χώρος αυτός είναι αόριστος προσπαθήσαμε να περπατήσουμε σε όλα τα δομικά στοιχεία της κατασκευής και σε διαδρομές που δεν μπορούν να θεωρηθούν συνηθισμένες. Δηλαδή δεν περπατήσαμε μόνο στους διαδρόμους και τις προβλήτες της γέφυρας αλλά και στις δοκούς της. Έτσι δείξαμε μέσω του σώματος ότι ο χώρος είναι αόριστος καθώς σε κάθε σημείο της κατασκευής ανακαλύπταμε και πιο μικρούς χώρους που δεν μπορεί κανείς να τους δει εύκολα παρά μόνο όταν μελετήσει εκτεταμένα τον χώρο και το περιβάλλον του. Μπορούμε έτσι με τον ίδιο τρόπο να ισχυριστούμε ότι ο κάθε χώρος με τις απαραίτητες διεργασίες μπορεί να θεωρηθεί αόριστος, ασαφής. Κάθε χώρος όσο και αν θεωρείται οικείος, όσο και αν νομίζουμε ότι τον γνωρίζουμε πάντα μπορεί να προσφέρει κάτι καινούργιο, κάτι το πρωτόγνωρο φτάνει να τον νιώσουμε, να τον ζήσουμε ουσιαστικά και να δραστηριοποιηθούμε μέσα σ' αυτόν εξερευνώντας τον.
  • Ο χώρος της γερανογέφυρας στην οποία έγινε η εργασία.





  • Χάρτης της περιοχής «νέο λιμάνι»




  • Το νέο λιμάνι, μια περιοχή με τόσους ήχους, με μια διάταξη που προδιαθέτει την κίνηση, μοιάζει και είναι νεκρό. Οι ήχοι της θάλασσας, του αέρα, των αυτοκινήτων από τον αυτοκινητόδρομο που βρίσκεται λίγο πιο πάνω και των παλιών σιδερικών δίνουν την αίσθηση μιας αέναης κίνησης, μιας κίνησης αμέτρητων διαδρομών, διαδρομών ανθρώπινων και υπερφυσικών, άλλοτε συνηθισμένων και άλλοτε ασυνήθιστων. Εδώ στο λιμάνι η μάταιη προσπάθεια χτισίματος και ανάπτυξης, η καταστροφή, η φθορά και η ακαταστασία κάνουν τις διαδρομές να χάνονται, να απομακρύνονται να γίνονται απόκρυφες, γίνονται ασυνήθιστες και αμφισβητήσιμες Εμείς επεξεργαστήκαμε - ερευνήσαμε τις διαδρομές αυτές ως διαδρομές ζωντανών στοιχείων, ως ίχνη σε ένα στατικό στοιχείο με το να γίνουμε ένα με το στατικό στοιχείο.

  • Οι σωματικοί πειραματισμοί-διερευνήσεις:
  • Παρασκευή, 6 Ιουλίου 2007



  • Κυριακή, 8 Ιουλίου 2007






  • Σκίτσα που έγιναν κατά τη διάρκεια της μελέτης του χώρου:


  • Η μελέτη του χώρου συνεχίστηκε και μετά το πέρας του workshop καθώς κάθε φορά που επισκέπτεσαι ένα χώρο κάποια καινούργια μαγική εικόνα θα δεις και κάτι το καινούργιο θα ανακαλύψεις. Για να νιώσεις το χώρο θα πρέπει να τον ζήσεις, θα πρέπει να γίνεις ένα μέρος του χώρου αυτού και μόνο τότε ο χώρος θα σου αποκαλύψει τα πάντα για αυτόν. Μέσα από αυτή τη μελέτη καταλάβαμε ότι ο χώρος που κινούμαστε έχει τη δική του ζωή, ανασαίνει και νιώθει την παρουσία μας και όταν αυτός ο χώρος μας αγαπήσει μας δίνει απλόχερα την ομορφιά του.

  • Αύγουστος 2007

Δεν υπάρχουν σχόλια: